De Heksensabbat
Hekserij en andere vormen van magie werden in de middeleeuwen als een realiteit aanvaard. Heksen waren meestal vrouwen. In de middeleeuwen was er namelijk een vrouwenoverschot. Daarnaast waren vrouwen meestal beter ontwikkeld dan hun mannen. De stedelijke burgerij wilde deze ‘macht’ van vrouwen niet accepteren en waarschuwde de mannen voor listen en lagen van de vrouwen, waardoor het schrikbeeld van de HEKS in het leven werd geroepen. Merkwaardig is, dat het geloof in heksen gelijk opging met het geloof in de duivel. Volgens legenden kwamen alle heksen van een duivelsbisdom enkele malen per jaar bijeen op een open plek in een donker bos. Op deze aan duivels en heksen toegewijde plaatsen werden de zogenaamde heksensabbats gevierd. De heksen vlogen hier op met heksenzalf ingesmeerde bezems naar toe. Deze heksenzalf werd in een grote ketel bereid en bevatte o.a. maagdenbloed, gestampte eekhoornhoeven, bloed van een vleermuis en zeker het vet van zuigelingen. Op het heksensabbat was de duivel aanwezig in de gedaante van een bok. De heksen bewezen hem een grote eer. Aan het eind van de heksensabbat werd de mis gelezen. Staande op het altaar stak de duivel een schrijfje zwarte rammenas omhoog, waarbij de heksen de duivel om hulp vroegen voor het stichten van onheil zoals bijvoorbeeld het doden van zuigelingen.